Ja?

'Wij hebben een open relatie,' zei ze trots en sipte van haar biertje. Want trots was ze, hé, hoe bijzonder en libertijns was dat wel niet, zeg. Om zijn reactie te zien moest ze haar hand tegen de zon ophouden. Ook hij sipte van zijn bier maar proestte een beetje. Ze kon niet goed inschatten of dat van verbazing was, of gewoon per ongeluk.

'Een open relatie? Hoe oud was je ook alweer?'

'Vierentwintig. Waarom?'

'Omdat het veel verklaart. Ja. De naïviteit van de jeugd. Later ga je wel merken dat zoiets gewoonweg niet kan. Of je neukt in het rond, of je blijft bij je geliefde.'

'Maar, ik vind het net mooi. Dat het wel kan. Dat je jezelf en je lelijke jaloezie opzij kan zetten en...'

'Luister. Het soort liefde dat je wil krijgen van je geliefde, is onverenigbaar met scheefpoeperij. Of tenminste, met openlijke scheefpoeperij. Die dingen zitten elkaar gewoon in de weg.'

'Maar...'

'Ja, mensen willen het zo graag, hé. Polyamorie, noemen ze het. Polyamorie. Mijn voeten! Nee, ik zeg het met scheefpoeperij kom je alleen maar weg als je handig bent en het kan verzwijgen. En nu ga ik pissen.'

Het plafond van de toiletten moest wel ongewoon boeiend zijn, zo lang staarde hij er naar, de nog nadruppelende lul in beide handen. Wat een tegenvaller.

Ze had nochtans zo lang en intens naar hem zitten staren op de tram, dat ze wel geïnteresseerd moest zijn. Alleen daarom had hij haar aangesproken en een drankje op een terras aangeboden. Om de eerste lentedag te vieren, had hij gezegd.

Want zo mooi was ze nu ook weer niet. Met die scheve tandjes en dat hele kleine buikje dat zich in haar bloemenjurk aftekende. Maar haar grote ogen en leuke blonde haar duwden hem uiteindelijk toch over het randje. Bovendien, verbale handigheid moest je onderhouden.

Ze had haar moed en argumenten verzameld en zat klaar om haar punt te maken. Niets had hij er van begrepen. Daarna wilde ze opstaan, haar bier zelf betalen en wegwandelen – een klein beetje heupwiegend, gewoon omdat het kan.

'Mag ik gewoon uitleggen waarom ik, wij, waarom het voor ons wel werkt?'

'Dat mag. Maar maak je vooral niet te moe.'

De uitleg zat meteen klaar en hoe vaak ze hem ook gaf, ze bleef er van genieten om haar eigen stem de woorden ' ultieme generositeit', 'loslaten', 'verrijking op elk gebied, en zeker seksueel' te horen uitspreken. Ze stelde zich graag voor hoe ze daar zat, een denkbeeldige camera zoomde op haar in, ze speelde in een auteursfilm die over échte relaties ging maar tegelijk ook een beetje grappig was.

Hij onderbrak haar. 'Dus je gaat nu gewoon met mij mee naar bed, ja?'

Ze werd rood, sputterde, ademde en zette haar biertje neer. IJzig kalm stond ze op en heupwiegde ze, nee schrééd ze weg, of dat is toch wat ze in de auteursfilm zou doen.